یا فارس الحجاز ادرکنی

​بسم الله

زن مظهر زیبایی و لطافت است و نمایش این زیبایی در ذات اوست.

بر اساس حکمت خداوند عده ای به زن محرم می شوند تا او همانطور در جامعه خود را از نمایش زیبایی دور میکند بتواند در بستر خانواده به نیازش پاسخ دهد.
در تمام کشورها زنان عفیف و اصیل پوشیده هستند و تمام ادیان به پوشش بانوان اشاره دارند.
قانون پوشش در بین خانواده های سلطنتی بسیار سخت اجرا میشد و در ایران باستان زنان اصیل و مرفه حجاب داشتند و کنیزان و بردگان خیر.

چون انان را ابزار لذت و کامجویی مردان می دانستند و نیازی به رعایت حجاب از جانب انان نمی دیدند.
ملکه انگلیس به زنان خانواده سلطنتی اجازه استفاده از دامن کوتاه، لاک رنگ تند، ارایش غلیظ، نپوشیدن جوراب، دراوردن کت در مجالس را نمی داد.

حتی در گذشته زنان ملزم به استفاده از کلاه بدوند که بعدها قانون تغییر کرد.
در ایران باستان تنپوشها بلند بودند و نمایش بدن بی شرمی و لباس تنگ و چسبان نوعی توهین و بی تمدنی بود و حتی زنان شوهردار روبند استفاده میکردند.

همچنین از پوششی روسری مانند بر روی موهای خود استفاده می کردند و در تخت های پرده دار بیرون می امدند و با مردها اختلاط نمی کردند.
حجاب انقدر اهمیت دارد که ویل دورانت در کتابش مینویسد حجاب از ایران به سایر ملل منتقل شده است.
در قران کریم برهنگی انقدر زشت است که نوعی کیفر است نه نشانه کمال و تمدن.

پوشش دارای کرامت است و نوعی ارزش، چون مطابق با فطرت ادمی است هر چند با ساده ترین وسیله باشد.
#به_قلم_خودم 

#سوره_اعراف_ایه _۲۲